We beginnen deze week in het koelere Dalat. We zijn naar het Crazy House geweest, een van de weinige dingen die er te zien zijn in Dalat. Dit gebouw is een kunstwerk waaraan ze al sinds 1992 werken en het is nog steeds niet af, Vietnamezen zijn dus toch lui! Nadien bij een waterval nog een echte vietnameze koffie gedronken, hiervan heeft Cor zelfs een kilo naar huis gestuurd. De volgende ochtend vroeg op gestaan en klaar voor de mooie rit door de bergen naar Nha Trang, maar dan blijkt de achterband van Dennis zijn motor helemaal plat te zijn. Dus opzoek naar de plaatselijke beun voor een nieuw bandje want veel profiel zat er ook niet meer op. Al met al een uur vertraging want in de ochtendspits zijn er veel mensen met motorpech ons voor. De route naar Nha Trang was erg mooi met heerlijk nieuw asfalt, veel hoogteverschil en bochten. Onderweg nog een aantal keer gestopt bij een waterval of een mooi uitzicht over Vietnam. Eenmaal aangekomen in Nha Trang bij het eerste restaurantje eten besteld want van zo'n tocht krijg je honger. Allebei hadden we een zogeheten Hot Pot besteld, zodoende kregen we een gaspitje met een pan voor onze neus geserveerd. Hierin werd de vis en het vlees met grote bergen groenten gekookt wat er best grappig uitzag. Achteraf gezien hadden we aan een pan ook wel genoeg gehad. Daarna opzoek naar een hostel en snel een duik in zee maken om je weer wat frisser te voelen.

Na Nha Trang te hebben gezien op naar Hoi An, een monsteretappe van 500 km. Hiervoor gaan we vroeg uit de veren, we vertrekken iets over 7 's ochtends. De weg is eenvoudig te vinden, we rijden de grote 1A snelweg die vanaf Ho Chi Minh City naar Hanoi loopt. De eerste 300km loopt voorspoedig en we blijven op schema, we hopen voor het donker aan te komen. Na de middag begint de brommer van Dennis steeds minder zin te krijgen. Het vermogen valt weg en uiteindelijk maar gestopt bij een restaurantje om het brommertje ff te laten koelen. Daar wou de eigenaresse graag bij helpen, ze gooide een emmer koud water over het gloeiend hete motorblok (dat kan hier allemaal). Na een half uurtje de brommer weer aangetrapt maar na een paar km blijkt er geen verschil te zijn en stoppen we bij de ondertussen welbekende beun. De motor blijkt zo warm te zijn dat de hele bougie en de kabel weggesmolten zijn. Na veel water en nieuwe onderdelen kunnen we weer verder voor de laatste kilometers. Daarnaast hebben we nog een lekke band en breekt de kettingkast af. Ondertussen weten we dat het lastig wordt om voor het donker aan te komen. Om half 8 's avonds komen we gesloopt aan, we hebben er dus 12 uur over gedaan waarvan zeker 10 uur rijden.

Rammelend van de honger een restaurantje kiezen we het eerste restaurant aan het water. Iedereen keek ons vreemd aan maar na een blik in spiegel was het ons duidelijk waarom. Onze koppen waren zo zwart van het roet en de stof, dat zwarte piet er niks bij was. Snel een hapje naar binnen en op naar de douche. De volgende dag opzoek naar een Tailor om een pak voor ons te laten maken, want Hoi An staat bekent om haar custom kleding winkels. Na het opmeten en uitzoeken van de juiste stof konden we 's avonds al weer komen om het pak te passen. Nog enkele aanpassingen worden verricht en zijn we voor zeer weinig geld een pak (Hugo Boss copy) rijker. De stad heeft veel Franse invloeden en ziet er fantastisch uit, met als hoogtepunt de lampionverlichting in het donker. Na twee dagen Hoi An, op naar Danang want de planning gaat gewoon verder.

Na Hoi An gaan we naar Danang. In Danang is weinig te beleven, vanwege ons strakke schema hebben we enkel de My Son ruines bezocht en zijn de volgende dag naar Hue gereden. Daar aangekomen meteen een nachtbus geregeld voor de grote afstand naar Hanoi. Deze afstand is te groot en met de motor zou je er al snel twee volle dagen over doen. 's Middags zijn we richting graftombes gereden. Onderweg kwamen wij een Vietnamese man tegen die nederlands sprak (de eerste in vietnam) en ons uitnodigde voor koffie bij hem thuis. De man bleek helemaal verzot op het koningshuis te zijn, met name Maxima. Na thee, noodle soep, koffie en fruit zijn we met een volle maag richting de tombes gebracht. Dit was echter snel bekeken dus maar weer terug naar Hue en 'onze' pooltafel in het lokale cafe. De combinatie van goede muziek, springrolls en bier bevalt ons hier prima. De volgende dag naar een citadel geweest, dit is een complex van paleizen, tempels en musea. 17 uur staan we met onze motoren klaar bij de slaapbus. Ondanks wat verbaasde blikken van andere touristen worden onze motoren half gedemonteerd tussen de andere bagage gepakt. Na een goede 16uur komen we aan in Hanoi en blijkt het nog niet zo makkelijk om de motoren weer in elkaar te zetten voor de buschauffeur met twee linker handen.
Hanoi is net als Ho Chi Minh City een grote drukke stad, we hebben dan ook snel een hostel gevonden in het 'Old Quarter'. Omdat we nog maar een goede week over hebben in het noorden van Vietnam besluiten we meteen een tour te boeken voor Halong Bay en Sapa en vertrekken de volgende dag. De tour naar Halong Bay wordt gedaan met een klein busje waarbij zelfs in het gangpad uitklapbare stoelen zitten. De ruimte wordt dus optimaal benut en beenruimte kennen ze hier blijkbaar niet, misschien zijn wij europeanen ook gewoon te lang. Aangekomen in Halong Bay stappen we op de boot (waar we ook op slapen). Helaas is het een beetje mistig, maar ondanks dat zijn de vele kalksteen eilandjes en grotten echt geweldig. Op de boot is het met andere backpackers wederom erg gezellig. Naast de boot is het zwemmen en kayaken in deze omgeving ook geen straf ;-). Direct na Halong Bay doen we een tour door het Sapa gebergte. Sapa lijkt wel een ander land met zeer vriendelijke bergvolken die in traditionele kleding rondlopen en in een village leven met hun eigen taal. Tijdens onze tour doen we meerdere hikes door het gebergte en de rijstvelden, we eten en slapen bij de lokale bewoners. Onze guide Lisa (van het bergvolk mongh, 20 jaar oud en op haar 17e al voor de tweede keer moeder) is erg vriendelijk en humoristisch, we ouwehoeren dan ook de hele dag. Zoals vele guides heeft ook Lisa nooit les gehad in Engels en heeft ze dit geleerd door veel met touristen om te gaan. Tijdens een hike blijkt door de regenval een deel van een helling en dus ook ons pad te zijn weggespoeld. We zakken tot over onze enkels weg in de blubber maar weten toch boven te komen. De drie dagen Sapa vliegen voorbij, voordat we het weten zijn we al weer in Hanoi. Hier gaan we helaas proberen onze motoren te verkopen omdat je grens naar Loas niet met motor kunt passeren.