Na de moeizame busreizen gaat het vervoer naar Vang Vieng een stuk beter. Vang Vieng is anders dan de andere steden in Laos, het is een beetje kapot gemaakt door het toerisme. Vang Vieng is bekend vanwege tubing (in een opgeblazen tracktorband de rivier afstromen), langs de rivier zijn talloze barretjes waar iedereen stopt, het is een groot en relaxt feest. Uiteraard gaan wij ook een dag tuben, ondanks de vele ongelukken die hier gebeuren komen wij er zonder kleerscheuren vanaf en zijn we een bijzondere ervaring rijker.
De overige uurtjes vullen we met poolen op zeer slechte tafels waarbij de ballen de meest vreemde kanten op rollen. Om wat dorpjes, watervallen en grotten in de omgeving te zien, huren we een motor. Het laatste stuk richting de grot verloopt over een droog liggende rivier die vol ligt met kiezels. We besluiten gewoon door te rijden op de motor. Helaas resulteerd dit in een lekke band en moeten we de terugweg duwen.

Na Vang Vieng gaan we naar de hoofdstad Vientiane, dit is de meest westerse stad in Loas. Wandelend belijken we de hoogtepunten van de stad en komen we aan de praat met een Amerikaanse die net een dag als vrijwilliger Engels heeft gegeven op een school. Dit lijkt ons ook wel wat en zo gaan we op zoek naar scholen om te vragen of wij dat ook voor een dag kunnen doen. Uiteindelijk blijkt het nergens mogelijk zonder burocratische procedures, echter hebben we wel een gezellige middag met de docenten waar mee we aan de praat komen.
's Avonds gaan we naar de enige echte gezellige bar in de stad, het is echter opvallend hoeveel ladyboys hier zijn. Echt niet normaal en raar om te zien hoe ze het voor elkaar krijgen om van een kerel een vrouw te maken. Na een paar dagen hebben we het wel bekeken in deze stad en vliegen we naar Chiang Mai (Thailand). Overigens is het geen probleem 3 liter water het vliegtuig in te nemen, in Azie komt dat niet zo nauw. Op het vliegveld ontmoeten we een Thaise journaliste (Arawee) die zo vriendelijk is ons met haar auto naar ons hostel te brengen. Onderweg valt het direct op dat Thailand een stuk westerser is met goede wegen en veel auto's inplaats van motoren. Die avond gaan we naar een Thai boxing wedstrijd waar we wederom worden gebracht door Arawee (vriendelijk en hulpzaam als ze is zal ze ons nog naar vele plekken brengen zonder er iets voor terug te willen hebben). De bokswedstrijd is spectaculair en hard. De volgende dag hebben we een stadswandeling gemaakt waarbij we de overstromingen hebben bekeken en een aantal tempels bezocht. Aangezien Cor al meer dan een week een doof oor heeft gaat hij met de eigenaresse van het hostel naar het ziekenhuis, helaas moet Cor de volgende dag terug komen omdat de specialist er niet is. Een dag later wordt Cor zijn oor uitgespoten en hoort hij weer redelijk. De rest van de dagen relaxen we.

Vanwege de overstromingen besluiten we niet naar Pai te gaan maar naar Kanchanaburi (naast Bankok). Omdat de infrastructuur hier zo goed is lijkt het een saaie reis te gaan worden. Echter wordt Cor om 6 uur wakker terwijl de bus door minstens 30cm diep water rijdt en het water naast de hoger gelegen weg tot wel 2m hoog staat. Het is duidelijk te zien dat mensen hier alles hebben moeten achterlaten, huizen, auto's en motoren staan allemaal onder water. Mensen verzamelen zich bij tankstations en supermarkten en af en toe zie je de angst en hulpeloosheid in de ogen van de mensen. De laatste 200km is het droog en komen we veilig aan in Kanchanaburi. In ons hostel blijkt dat onze tassen (ondanks de flightbag met slotje) compleet op de kop zijn gezet. We missen geen waardevolle spullen behalve ieders cash euro's die o.a. in een toilettas zaten. Gelukkig hadden we onze portomonnee's in onze broekzak zitten want aangezien ze Dennis zijn Ipad hebben laten zitten waren ze alleen op creditcards en cash uit. Dat had slechter kunnen aflopen (drugs, gevangenisstraf enz.). Vanuit Kanchanaburi bezoeken we de Erawan waterval waar je normaal kunt zwemmen in kraak helder water maar nu is het een kolkende bruine massa. Verder bekijken we de Death Railway die is aangelegd in de tweede wereldoorlog en gaan we met de trein over de death railway naar de Hellfire pass. Op de terugweg zitten er veel kinderen van een secondairy school bij ons in de trein, na wat gegiechel vragen een aantal meisjes of ze met ons op de foto mogen. Uiteraard is dit geen probleem en zo komen ongeveer alle meisjes bij ons langs voor een foto (uiteraard met de twee vingers in V vorm opgestoken). De avonden relaxen we in barretjes met andere backpackers. De laatste dag gaan we naar een Tiger Temple waar we vrij tussen de tijgers morgen lopen, helaas is de opzet iets te commercieel. Maar toch bijzonder om mee gemaakt te hebben want dit zal bij ons nooit mogelijk zijn.

Na Kanchanaburi reizen we af richting de eilanden voor de laatste tien dagen van onze reis. Het toeristen transport is hier uitstekent geregeld. De toeristen krijgen een sticker op het shirt van het eiland van bestemming en worden vervolgens van het ene busje in het andere geplaatst. Wonder boven wonder komt iedereen op de juiste plek van bestemming aan. Eenmaal op Ko Phi Phi meteen een duik in het schitterende water genomen en na twee uur op het strand te hebben gelegen zijn we aardig verbrand. Ook hier doen ze aan thai boxing maar dan kunnen dronken toeristen zich vrijwillig opgeven voor een paar rake klappen. De volgende dag nog een kleine hike gemaakt naar het hoogste punt voor een paar mooie foto's we lopen door de rimboe en komen uit op een strandje wat zo uit de vakantiefolder zou kunnen komen. Afgelegen en vrijwel geen mensen, echt een droomstrand. Op naar het volgende eiland, Koh Tao, waar wij Richard (een oud klas genoot van BK5) op gaan zoeken. Na 7uur op een boot te hebben geslapen (gelukkig met matrassen) komen we aan op dit eiland. Meteen merk je dat dit het duikers walhalla is met grote resorts van duikorganisaties. We hebben een dag met Richard door gebracht die ons rond heeft geleidt over het eiland. Uiteraard hebben we ook gesnorkelt in het aquarium dat Koh Tao heet, wat een schitterende onder water wereld. Het zicht is meer dan 20 meter en het water 30graden, dit in combinatie met mooi koraal en veel vissen. Elke avond drinken we een biertje met Richard op het strand onder het genot van een vuurshow waarbij men met brandende stokken en touwen slingert.

Het eind van onze reis sluiten we af in Bangkok, op weg naar Bangkok slaat het weer om en belanden we in stortbuien met onweer. De wegen staan vaak onder water maar in het centrum aangekomen blijkt het mee te vallen. Wel heeft iedereen zandzakken voor de deur liggen. Om goedkope inkopen te doen voor thuis gaan we naar een van de grootste weekend markten ter wereld. Hier is werkelijk alles te koop; van souvenirs tot huisdieren, kleding, eten, trouwjurken, echt alles! We komen terug met enorm veel aankopen voor zeer weinig geld. Een dag later gaan we weer shoppen in een moderne shopping mall, een mega groot gebouw met op iedere verdieping vanalles te koop. Wij gaan er vooral naar toe vanwege de elektronica. Onze laatste dag voor vertrek bekijken we de stad wat beter, maken we een stadswandeling en gaan we nog even fitnessen.

Dit is het laatste bericht vanuit Azie en binnenkort komt er nog een verslag waarin Dennis en Cor beide een stukje schrijven hoe we de afgelopen 3 maanden ervaren hebben.